Waarom begin ik er niet aan?

Waarom begin ik er niet aan? 

Welk verhaal wil ik vertellen? Er komt een proces op gang. Wat is het moeilijk om te beginnen te delen met wat er allemaal in mij op komt. Ik heb besloten om een ‘cursus’ te volgen over ‘verhalen vertellen’. Door het kijken van de video vanmorgen, wil ik op zoek naar een mooie foto van mijn dochter Liora en mij om in de gang op te hangen. Nee, het gaat niet alleen om de foto. Ik bedenk mij dat het mooi zou zijn om mensen te laten zien wie er in dit huis wonen en wil daarom 1 IXXI aan de muur hangen. Dus ik ga direct op zoek naar 1 foto! Of moet ik misschien toch een collage van foto’s maken? Een collage kan je blijven uitbreiden. Vervolgens irriteert het mij dat de gang en het trappenhuis nog steeds niet af zijn en dat het toch een rommelzolder is geworden. In de woonkamer missen nog twee lampen. Dingen die mij irriteren en die maar blijven liggen. De vraag is, waarom blijven ze liggen? 

Tijdens de video over story telling bedenk ik mij dit allemaal en ga direct op zoek naar een mooie foto in mijn telefoon. Ik merk dat ik een stukje van het verhaal van Zarayda heb gemist en moet de video even terugspoelen. Ik luister weer verder met aandacht. Dan bedenk ik mij dat ik nog geen toegang heb tot de besloten Facebookgroep had en check even of ik al een reactie heb gehad op mijn berichtje. Ik heb mij weer laten afleiden en moet weer terug spoelen. 

Aan de andere kant merk ik ook dat de video mij aanzet om in actie te komen. Ik wil dingen gaan doen die al lang stil lagen, waar ik geen tijd voor maakte en die mij ook een vervelend gevoel gaven. Eigenlijk voel ik mij schuldig dat ik die dingen laat liggen. Of ik voel mij verdrietig, dat ik mij er niet toe kan zetten. 

Vaak vind ik ook dat ik dingen zélf moet doen. Dat ik geen hulp moet vragen. Het is toch mijn verantwoordelijkheid om het huis op te ruimen? Het is mijn keuze dat het trapgat nog niet is behangen? Het is door mij dat het papier zich opstapelt op de tafel. Het zijn ook wel klusjes die ik vervelend vind. Opruimen, schoon maken, gaatjes in de muur vullen om te behangen. En waarom zou je hulp vragen voor klusjes die eenvoudig zijn? Hulp vragen is ook een teken dat ik het niet alleen kan.

Toch liever samen 

Aan de andere kant merk ik ook dat ik niet altijd alles alleen wil doen. Ik wil ook gezelligheid, iemand om mee te lachen, iemand die je steunt als het klusje tegen zit. Als je geen hulp vraagt of als je ervoor kiest om het alleen te doen, dan hou ik zelf ‘het alleen doen’ in stand. En begin ik er ook niet aan. 

Als ik om mij heen kijk, is het ook veel. Het stapelt zich op! Het gaat meer tijd kosten dan ik nu heb. Geen idee waar ik moet beginnen! 

Is dit de story of my life? Het is 1 verhaal. Ik laat mij afleiden door dingen, die makkelijker zijn, die leuker zijn? Ik denk al sinds mijn eerste baan of waarschijnlijk al langer dat ik dingen alleen moet doen. Hulp vragen vind ik lastig. Wat heb ik nodig om te beginnen? Een kleine stimulans van anderen? De ervaring dat alle beetjes helpen en het fijne trotse gevoel als ik een klus geklaard heb. 

Wat ik vandaag ga doen? Het bed in elkaar zetten op zolder! Het oud papier opruimen. Mijn Ikea-hack lamp afmaken. En dan morgen weer een klusje. 

Wat houd jou tegen?

Het is een verhaal van tegenstrijdigheden; allen vs samen, niet beginnen en niet afmaken, focus en afleiden en kleine dingen groot maken. Wat houd jou tegen? Herken je je in dit verhaal? Vind je het ook lastig om hulp te vragen? Bij Het Camper Atelier willen we je graag helpen. We bieden daarom begeleiding aan, zodat je met vertrouwen aan je camper project kan beginnen.  En ook kan je ervoor kiezen om werkzaamheden uit te besteden als je focus wil houden op klussen die je echt leuk vindt.